'Jerónimo's' (more than a) year in Spain

Nog geen week na kerst is Sevilla alweer klaar voor het nieuwe jaar. Sevillanen smijten de kerstman letterlijk en figuurlijk het raam uit en bereiden zich voor op Nochevieja, ofwel Oudejaarsavond. Tijdens de tweede week van de kerstcursus in Spanje, hebben de docenten ons klaargestoomd voor deze laatste avond van het jaar. Naast veel Spaans leren zijn we namelijk ook veel te weten gekomen over de Spaanse cultuur. En dan met name de gebruiken rondom de feestdagen.

Vandaag, een dag voor Oudjaar, was het al één groot feest. Om 10 uur vanmorgen zaten we al aan de cava. Een klein laagje weliswaar, zodat we ook de nog volgende grammaticaoefeningen nog konden snappen. Cava is de Spaanse variant van champagne. Spanjaarden vertalen niet alleen woorden die van buiten hun landsgrenzen komen, ze produceren ook hun eigen goedkopere maar niet minder smakelijke feestelijke vocht.

Maar er werd vanmorgen niet alleen gedronken. Voordat we tijdens ons Nochevieja warming-up integreer festijn aan de cava mochten, moesten we onze mond eerst volproppen met druiven. Twaalf om precies te zijn. Spanjaarden doen dit sinds 1909, omdat er in dat jaar een druivenoverschot bestond. Best een vreemde bezigheid, maar volgens m’n docenten is het hier de normaalste zaak van de wereld. Iedereen schijnt op deze avond met een tros druiven in zijn of haar hand te staan. Bij elke klokslag eet iedere Spanjaard één druif. Volgens de bijgelovige Spanjaarden brengt dit geluk voor het nieuwe jaar. Dat moet morgen bij de twaalfde klokslag een komisch gezicht zijn; druipende gezichten van dronken druiveneters.

Een medestudent uit Londen maakte het vandaag nog bonter. Die had weleens ‘iets’ over dit ritueel gehoord, alleen dacht hij tot vandaag dat Spanjaarden tijdens de jaarwisseling twaalf eieren naar binnen werkten. Gelukkig gaat het dus om uvas (druiven) in plaats van huevos (eieren). De woorden liggen dicht bij elkaar, maar toch denk ik dat deze student teveel naar het MTV-programma Jackass heeft gekeken, waar een gestoorde presentator 50 eieren probeert te eten, met alle gevolgen van dien. Voor het straatbeeld (en geur) morgen misschien toch aangenamer dat Spanjaarden voor druiven hebben gekozen.

Spaanse supermarkten zijn momenteel dan ook in een ware supermarktdruivenoorlog verwikkeld. Al dagenlang vechten ze om het eindejaarsfruitbudget van de feestvierende Spanjaarden.

En ook voor dit tussentijdse Spaanse integreerexamen lijk ik te slagen. Mijn 12 druiven zijn namelijk al in de pocket. Gelukkig, met een tros rondlopen, hoef ik morgen niet. Mijn geluksdruiven zitten verpakt in een handig meeneemblik. Nu nog een flesje cava, en ik ben er helemaal klaar voor.

Wil je meer informatie over Spaans leren in Spanje? Klik hier of vraag een brochure aan.

Dat werd me wel duidelijk tijdens de tweede week van mijn kersttaalcursus in Sevilla.

De meeste Spaanse kinderen zullen meer lol beleven aan de zesde van januari. Dit is Los Reyes Magos, oftewel Drie Koningen, de dag kleintjes hun cadeaus krijgen. Met wat hulp van het Spaanse warenhuisconcern El Cortes Ingles, zeg maar de Spaanse Bijenkorf, die hun jaaromzet tracht te vergroten door het Amerikaanse kerstconcept beetje bij beetje in Spanje te introduceren, wordt ook hier de Kerst steeds populairder.

Toch bestaan er hier toch wel flink wat kersttradities in de laatste maand van het jaar. Hoewel er voor 22 december toch al enige evenementen plaatsvinden, begint kerst voor de meeste Spanjaarden op deze dag. Dit is de dag van de El Gordo (de vette), oftewel de kerstloterij van Spanje. Voor velen de spannendste dag van het jaar. Deze loterij, die koning Carlos III in 1763 introduceerde om de lege staatskas mee te vullen, is tegenwoordig uitgegroeid tot de grootste loterij ter wereld waarmee hele Spaanse dorpen rijk worden.

Al tijdens mijn weken in november in Madrid werd mij dit stukje Spaanse cultuur bijgebracht. Elke dag liep ik langs winkeltjes waar de lotenverkoop in volle gang was. Zonder overdrijven, dagelijks stonden hier honderden mensen in de rij. Ook in Sevilla vond je op elke hoek van de straat bejaarde krom lopende en schreeuwende Spaanse lotenverkopers. Niet zo verwonderlijk dat men zegt dat iedere Spanjaard meedoet met de El Gordo. De totale geldpot is dit jaar ruim twee miljard euro.

En gisteren was het dus zover. Om acht uur ’s morgens begon al de rechtstreekse televisie-uitzending, die op bijna elke Spaanse zender te volgen is. Eén grote traditie, sinds het jaar 1812 is er niks meer aan het huidige concept veranderd. In een wat ouderwets ogende zaal in Madrid zitten wat zenuwachtige Spanjaarden op hun stoel, in afwachting van de allesbeslissende trekking. Kinderen van de Madrileense weesschool vertellen het volk niet wat de winnende getallen zijn, nee, ze zingen ze. Zo mocht ik gister in de pauze tussen mijn twee taallessen het gejengel van deze Spaanse kleintjes aanhoren.

En in tegenstelling tot de jackpot van de Staatsloterij, viel de Vette van Spanje wel, maar vette pech voor de mensen hier, hij viel niet in Sevilla.

Wil je meer informatie over Spaans leren in Spanje? Klik hier of vraag een brochure aan.

Als je een jaar in Spanje verblijft, moet het raar lopen als je niet de feestdagen meemaakt.
Dus ook de kerstvakantie breng ik door in het warme zuiden. Voor mij geen geluier op een Spaans strand, maar nog meer Spaans leren in een klaslokaal van mijn talenschool.

En kerst vieren doe ik in Sevilla. En dat is best een beetje vreemd. Nu drie dagen voor Eerste Kerstdag zijn ze hier al aardig in de stemming. De kerstmarkt op het stadsplein bij de kathedraal doet een beetje ‘Weihnachts Duits’ aan, alleen ruik je hier de geur van verbrande kastanjes in plaats van de zoete lucht van Glühwein. Die kastanjes eten ze hier het hele jaar door. Minder stinkend en feestelijker zijn de kerststalletjes op het stadsplein, uit speakers galmende Spaanse kerstliedjes, verlichte straten en door de straat kuierende ‘Papa Noels’ (kerstmannen).

Slechts de temperatuur in de zon en de palmbomen, die niet ver van de kerstmarkt staan, doen je beseffen dat je in Spanje rondloopt. Maar deze week viel mijn mond open van verbazing. Al slenterend door de Sevilliaanse smalle straatjes, struikelde ik haast over de boarding van een schaatsbaan. Sorry… schaatsbaan? Jawel mensen, de wereld verandert:de aarde verhit, Chinezen eten bij McDonalds en Spanjaarden… Spanjaarden kunnen schaatsen!
Op twee kunstschaatsbanen op het belangrijkste plein van Sevilla schaatst jong en oud met vallen en opstaan op het ritme van Spaanse kerstklanken. Okee, kinderen kunnen het net wat soepeler dan volwassenen, maar het gehark van sommigen op glad ijs, de temperatuurmeter die 18 graden aangeeft en een paar prachtige palmbomen op de achtergrond, maken van dit alles een bijzonder spektakel.

Zal het Spaans ooit de Friese taal uit de schaatstempel Thialf verdringen? Hoewel ik op de tijdelijke Sevilliaanse schaatsbaan nog geen Fries en zelfs geen Nederlands heb gehoord, zal het in zo’n sneltreinvaart niet lopen. Maar schaatsende Spanjaarden, het blijft voorlopig een komisch gezicht.

Wil je meer informatie over Spaans leren in Spanje? Klik hier of vraag een brochure aan.

Wat was dat afgelopen zaterdag een goed gevoel zeg. Na een reisje van slechts 2,5 uur van Madrid naar Sevilla per supersnelle trein – waarover later meer -, stapte ik bij het verlaten van het station regelrecht de zon in. Met een temperatuurtje van 20 graden was het een aangename wandeling van het treinstation naar mijn nieuwe piso, hier in Sevilla. Alweer de derde stop van mijn Jaartje Spanje.

Al snel vond ik mijn piso, die vlakbij het centrum ligt. Ik had nog geen sleutel, maar aangezien mijn nieuwe ‘compañera de piso’ (flatgenote) nog thuis was, kon ik hier mijn koffer droppen. Mezelf voorstellen deed ik in mijn beste Spaans, maar alsof ik een NL-sticker op mijn voorhoofd had geplakt, zei de dame: ‘je mag ook gewoon Nederlands praten hoor’. Heel fijn! Ben ik dan zo Nederlands?! Alhier kreeg ik een korte rondleiding en zette mijn koffers in mijn nieuwe kamer. Een kamer met een topuitzicht over de stad. Foto’s volgen nog.

Na deze korte kennismaking ben ik vlug de stad ingedoken om mijn eigen sleutels op te pikken, wat boodschappen te halen en de nieuwe locatie van mijn school te vinden. Ook de komende zes weken in Sevilla staan namelijk in het teken van Spaans leren. Ook in de kerstvakantie. Samen met Andrew, een meegereisde Don Quijote klasgenoot uit Madrid die een paar dagen in Sevilla verblijft, heb ik aan de hand van Andrew’s Lonely Planet in een paar uur de tijd de stad verkend. Spanish style, dus met hier en daar een tapa en een caña (biertje).

Zondagmiddag, inmiddels bijgekomen van de kroegentocht, hebben we de stad bij daglicht verkend. Erg indrukwekkend. Wat een mooie gebouwen. Vette pech voor Andrew, die zijn cursus heeft afgerond en volgende week alweer terugkeert naar New York, de meeste bezienswaardigheden zijn zondags gesloten. Maar gelukkig hebben we de middag en avond toch prima kunnen invullen. Na een wandeling langs onder meer de kathedraal en het prachtige Plaza de España, hebben we onszelf onderworpen aan een luistervaardigheidstest. In een bioscoop hebben we de film ‘la vida secreta de las palabras’, in niet-Spaans sprekende landen beter bekend als ‘the secret life of words’. Het was een gedubte versie, dus volledig in het Spaans en géén ondertiteling.

Na een korte nabespreking van de film – er werd veel gesproken en niet altijd met voor ons bekende woorden – kwamen we er achter dat we best veel hadden begrepen. Olé! Tijdens een on-Spaanse maaltijd in een Irish Pub, heb ik kennis kunnen maken met de plaatselijke voetbalvereniging. Betis Sevilla speelde namelijk uit tegen Barcelona en deze wedstrijd werd live uitgezonden. Perfecte timing.

Net heb ik nog een rondleiding door de stad gekregen. De cheffin van de school gaf tekst en uitleg bij een paar bijzondere gebouwen in het centrum. Na een drukke anderhalve dag heb ik dus al een aardige indruk van de stad gekregen, maar er is nog zoveel te zien en te beleven. Daarover later meer. Ik moet nu de les in. Hasta luego!

Wil je meer informatie over Spaans leren in Spanje? Klik hier of vraag een brochure aan.

Ja hoor, de feestdagen komen er weer aan! Hoewel ik afgelopen dinsdag hier in Madrid Sinterklaas nog voorbij zag rijden op zijn schimmel, is het over twee weken alweer kerst. Zowel Kerst als Oud & Nieuw worden voor mij dit jaar anders dan anders. Want net zo als de afgelopen en de komende tijd, staan voor mij ook deze feestelijke dagen in het teken van Spaans leren. Kerst valt in de twaalfde week van mijn cursus Spaans. Aangezien ik in Sevilla zit, kan ik gewoon doorgaan met studeren. Sevilla is namelijk één van de Don Quijote-locaties in het warme zuiden, waar een speciale kerstcursus wordt gegeven.

Maar gelukkig wordt het niet alleen maar keihard studeren. Niet alleen m'n ouders komen over (ben benieuwd of ik ze nog herken en of ze mij nog verstaan na drie maanden ;)), maar ook buiten de lessen om organiseert de school van alles; diners, cultuurlessen en excursies, die uiteraard allemaal in het teken zullen staan van kerst. Zo kan ik bij één cultuuruur leren hoe Spanjaarden kerst vieren. Ben ik weer een stap verder in mijn integratieproces.

Voor mensen die liever tapas hebben in plaats van oliebollen en appelflappen, of die gewoon eens iets anders willen doen met de Kerst, klik dan hier voor meer informatie over de kerstcursus. Liever na de kerst aan de studie, vraag dan de brochure voor 2006 aan. Misschien tot snel!

(NL)
‘Jeronimo’ is naar de kapper geweest. En dat was nodig ook, want ik had een kop als een Spaanse kanarie. Boeiend, zou je zeggen, naar de kapper gaan, maar ik ben voor het eerst naar een Spaanse kapper geweest. Een actie waar je de nodige voorbereidingen voor moet treffen. Tenminste, als je het kapsel wilt krijgen wat je wilt.


Voor het eerst naar de kapper in Spanje betekent ‘s morgens vroeg opstaan en even een paar korte zinnen op een papiervelletje schrijven. Wat zijn in godsnaam bakkebaarden? Hoe zeg je dat je iets langer haar wilt hebben dan stekels? Hoewel mijn woordenschat de afgelopen weken dankzij het Spaans leren in Salamanca en Madrid gigantisch is gegroeid, kende ik deze woorden echt nog niet. Met de opgedane kennis van mijn cursus Spaans en m’n Nederlands-Spaanse woordenboek, lukt het me om drie zinnen op een oranje (Holanda!) papiertje te krijgen. Gelukkig heb ik een niet al te ingewikkeld kapsel, dus ik denk te kunnen overleven met deze korte tekst.


‘Quiero el pelo corto, pero mas largo que pelo de punta. Por detrás y las partes laterales el pelo corto, pero no corto como tan si pudiera de ver mi cuero cabelludo. Y por favor: dejeme crecer las patillas, solo un poco, para poner al día.'

Geloof het of geloof het niet, maar Paco zegt ‘bueno’. Bovendien kan ik in de spiegel aan z’n gezicht aflezen dat hij begrijpt dat ik bovenop kort haar wil, maar langer dan stekels. Achter en opzij kort haar, maar niet dat je m’n hoofdhuid er doorheen ziet en de bakkebaarden laten staan, alleen maar een beetje bijwerken. Tot zover deze Teleac-cursus ‘Communiceren met de kapper kun je zelf’.

Paco pakt z’n schaar en begint als een gek te knippen. Ondanks dat hij alleen met de schaar werkt en de tondeuse opgeborgen blijft, de klassieke manier dus, is hij nog geen kwartier later alweer klaar. We spreken nog wat over mijn jaar in Spanje en Paco laat me op een kaart van Sevilla zien wat hier de toeristische hoogtepunten zijn. Service van de zaak.


Tevreden over m’n nieuwe kapsel en de vooruitgang van m’n Spaans loop ik naar buiten. Klaar voor een nieuwe week in Spanje.

Wil je meer informatie over Spaans leren in Spanje? Klik hier of vraag een brochure aan.

(EN)
Mañana, mañana? No way! In six weeks I have learned a lot. That's what I found out as a complete beginner in Salamanca, the city where they speak the purest Spanish in the world and the place where I spend my first six weeks of my Spanish language course. But what do you learn in six weeks?

During my course I had two lessons per day. In Salamanca I took morning classes from 9:00 to 13:00, interrupted by a break of 30 minutes. In the café of the school I could recline a bit of all the studying, enjoy some tapas and coffee and chat with my fellow students.

But of course, in the lessons the focus was on the most important thing: learn Spanish. Because I was a complete beginner at the start of my course, I worked with the textbook 'Nivel incicial'. For every level, from beginner to superior, Don Quijote works with different books. So they offer tailor-made studying. Besides the different books, the teachers gave us extra study material on regular basis .

Learning Spanish is more than only rope learning vocabulary. On day one the main subjects were the pronunciation of the letters and the verbs in present time, but after six weeks I already knew a lot about the Spanish basic grammar. And that includes the presente, gerundio, imperfecto, indefinido en de imperativo. Sorry for that. This summary of words probably sounds very vague, but it means that you can talk in the present, past and imperative tenses. Besides, we also discussed a manner that lets you talk about cases in the future. Ok, my teachers told me this is a simple version, the more difficult one we get in our second book. With the knowledge of all those tenses, expressing yourself is getting more and more easy. Thanks to this I can practice my Spanish also very well outside the classroom, for example on the street, in shops or during intercambios.

The Spanish lessons fortunately do not only exist of grammar exercises. For example: I had to speak (most of the time short sentences), sometimes write a little story or read one. The study book of my school contains a mix of different exercises, so I could learn a lot of practical basics, like: counting, how to order a bread, how do you manage you get the right medicines at the pharmacy if you don’t feel well, etcetera, etcetera.

Very diverse and helpful were the listen-to-Spanish-‘canciones’ (songs) exercises. My teachers in Salamanca, Almudena and Maria, often brought their CDs and gave us the song texts, that we subsequently had to translate step by step. And of course, it was important to learn Spanish words on a regularly basis, but because during your in-country course you immerse yourself in the language and culture, your vocabulary grows rapidly.

So, after six weeks I have learned a lot. We almost discussed the complete book. Meanwhile, I study in Madrid and I’m attending the 10th week of my course. And yes, since last week I am not a beginner anymore and I work with the second book, according to the school a book for intermediate students. That means progression! But before I’ll reach that level, I have to study more. I’ll be an intermediate student when I finished the complete second book. I’ll go for it. Venga!

Do you want more information about learning Spanish in Spain? Click here or request a brochure .

(NL)
Niks mañana, mañana. In zes weken leer je behoorlijk veel. Dat ondervond ik als complete beginner in Salamanca, de stad waar ze het zuiverste Spaans ter wereld spreken én waar ik de eerste zes weken van mijn Spaanse cursus volgde. Maar wat leer je nu precies in zes weken?

Tijdens mijn intensieve cursus krijg ik twee lessen per dag. Ik had in Salamanca les van 9:00 tot 13:00 uur, die werd onderbroken door een pauze van een half uur. In Salamanca kon ik in het café van de school even bijkomen van al dat studeren, genieten van tapas en koffie en bijkletsen met mijn medestudenten.

Maar natuurlijk ligt in de les, ondanks de prettige sfeer en de vriendelijke docenten, de focus op het allerbelangrijkste: Spaans leren. Omdat ik bij aanvang van de taalcursus een complete beginner was, werkte ik met het boek ‘Nivel incicial’. Voor elk niveau, van beginner tot vergevorderd, beschikt Don Quijote over verschillende boeken. Maatwerk dus. Ook delen docenten regelmatig nuttig extra lesmateriaal uit.

Spaans leren is meer dan alleen maar woordjes in je hoofd prenten. Stonden op dag één de uitspraak van de verschillende letters en werkwoorden in de tegenwoordige tijd centraal, na zes weken beschikte ik al over zeer veel basiskennis van de grammatica. En dat is inclusief de presente, gerundio, imperfecto, indefinido en de imperativo. Sorry hoor, grote kans dat deze opsomming nogal vaag klinkt. Maar het komt erop neer dat ik onder meer kan praten over zaken in de tegenwoordige tijd, de verleden tijd en in de gebiedende wijs. Bovendien hebben we ook een manier behandeld hoe je kunt praten over zaken in de toekomst. Dit was volgens mijn docenten wel de simpele variant, de lastigere komt in boek twee. Met kennis van al deze tijden wordt jezelf verstaanbaar maken een stuk eenvoudiger. Zo kan ik ook buiten de les goed oefenen, bijvoorbeeld op straat, in winkels of tijdens intercambio’s

De Spaanse lessen bestaan gelukkig niet alleen maar uit grammatica-oefeningen. Zo moest ik bijvoorbeeld ook veel spreken (meestal korte zinnen), af en toe een stukje schrijven of een verhaal lezen. Het lesboek bevat een mix van oefeningen. Zo leerde ik al snel op speelse wijze een hoop praktische basiszaken, zoals: tellen, hoe bestel je een brood, stel je voelt je niet goed, hoe zorg je dat je bij de apotheek de juiste medicijnen krijgt en ga zo maar door...

Afwisselend en leerzaam was het luisteren naar Spaanse canciones (liedjes). Mijn docentes in Salamanca, Almudena en Maria namen regelmatig hun cd’s mee en deelden de songteksten uit, die we vervolgens stap voor stap vertaalden. En natuurlijk was het ook belangrijk om af en toe wat woorden te leren, maar omdat je dagelijks met Spaans bezig bent, breid je razendsnel je woordenschat uit.

Na zes weken heb ik dus veel geleerd. We hebben bijna het hele boek behandeld. Inmiddels studeer ik bij Don Quijote Madrid en zit ik in de tiende week van m’n cursus. En jawel, ik ben sinds vorige week het beginnersniveau ontstegen en beland in het tweede boek; volgens de school een boek voor half gevorderden. Jawel... prrrogressie!!! Maar voor we zover zijn, moet ik nog flink aan de studie. Half gevorderd ben ik pas als ik ook het tweede boek helemaal uit heb. Ik ga er voor! Venga!

Wil je meer informatie over Spaans leren in Spanje? Klik hier of vraag een brochure aan.