'Jerónimo's' (more than a) year in Spain

Mijn hoofdactiviteit van dit jaar is reizen. Maar afgelopen Semana Santa-weekend overdreef ik het wel een beetje. Ik legde bijna 15OO KM af en zat maar liefst twintig uur in de bus. Vorige week maakte ik namelijk een lastminutebeslissing om wat vrienden te bezoeken in Zuid-Spanje en de heilige week geheel in stijl te vieren, want ik zat met Semana Santa in Sevilla.

De Semana Santa in Spanje is een Rooms-katholieke plechtigheid, bij ons in Nederland bekend als de Goede Week. Door heel Spanje dragen broederschappen tijdens processies zogenaamde Paso’s. Dit zijn grote loodzware draagbaren waarop beelden van religieuze figuren zijn bevestigd. Deelnemers doen dit met z´n veertigen, wat veel lijkt, maar elke drager tilt toch nog zo´n 50 kg. Hoogtepunt van de processie is als de droevig kijkende Maria voorbij komt. De stoet wordt gecompleteerd door muzikanten en in Ku Klux Klan-geklede boetelingen, je weet wel, die met die spitse kappen. Hoewel Spanjaarden er niks racistisch mee bedoelen, is het toch een apart gezicht. Het doel van deze puntmutsen is het garanderen van anonimiteit van de boetelingen.
Afgelopen donderdagnacht om 1:10 vertrok mijn bus op ‘Estacion de Autobuses’ in Salamanca. Zeven uur later was ik blij de benen te kunnen strekken tijdens een wandeling door toen nog stil Sevilla. Van het station liep ik richting het centrum en genoot ik in een plaatselijke bar van een Andalusisch ontbijtje: ‘tostada con tomate’.

Overgekomen vrienden uit Granada en ik hadden mazzel, want we konden overnachten bij een zeer vriendelijke medestudente van mijn oude talenschool. Echt mazzel, want tijdens de Semana mag je voor 1 nachtje in een hostal 85 euro neerleggen. Normaal betaal je hier slechts maximaal 20 euro voor. Nog een voordeel van Spaans leren in Spanje: je komt hier zoveel mensen tegen. Na mijn spullen te hebben gedropt en even wat slaap te hebben ingehaald, haalde ik mijn vrienden uit Granada af van het busstation en nog geen uur later genoten we een ‘café solo” op een zomers terras. Want warm was het donderdag. De zon scheen volop en thermometers in de stad gaven 26 graden aan, terwijl het voelde als 35. En dat in april.’s Middags heb ik de gids uitgehangen. In Sevilla heb ik dit eind vorig jaar en begin 2006 zes weken Spaans geleerd, dus ik wist al wel het één en ander van deze typische Spaanse stad. Na wat toeristisch gedrag in het centrum – bezoeken aan de Ayuntamiento, de kathedraal met Giralda en het Alcazar – , smakelijke tapas in een niet-toeristische tapasbar en zontankend gerelax langs de rivier, belandde we midden in een processie. Veel mensen in Spanje vertelden me dat de Semana Santa in Sevilla de beste is. En dat zal best. De typische smalle Sevilliaanse straten barstten bijna uit elkaar, zoveel mensen waren er.
Nadat we eerder op de avond midden in het overbevolkte centrum geen kant meer op konden - het leek wel of er in elk smal straatje een processie aan de gang was – vonden we een wat rustigere plek. Ook hier kwamen de treurige Maria en de rest langs. Bij de eerste Paso’s heerste er vooral een respectvolle stilte, die af en toe alleen werd onderbroken door getik van een trommelaar die de maat van het looptempo van de stoet aangaf. Nadat de draagbaar met Maria voorbij was geschoven, werd er luid gemusiceerd. Het leek net of ik in een scène van de Godfather was beland, zo erg leek de marsmuziek op de klanken van filmmuziekmaistro Ennio Morricone.

Aanwezig zijn bij de Semana Santa in Sevilla was een bijzondere ervaring. Best slopend, maar klagen mag ik eigenlijk niet, want ík hoefde geen 50 kilo de stad door te tillen. En in tegenstelling tot de boetelingen met puntmutsen, kon ik gewoon m’n schoenen aanhouden. Daarbij komt dat ik hierna nog twee dagen heb mogen relaxen op bekend terrein: geweldig Granada. Een goedgevuld lang Paasweekend dus. Alleen heb ik de 'bedankt voor de bloemen' van onze nieuwe Paus gemist. Heeft hij eigenlijk wel bedankt?

Wil je meer informatie over Spaans leren in Spanje? Klik hier.