'Jerónimo's' (more than a) year in Spain

Feliz año nuevo! Oftewel, gelukkig nieuwjaar! Dat was een bijzondere jaarwisseling, hier in het zuiden van Spanje. Sevilla is een prima stad om Oud & Nieuw te vieren. De tijdens mijn kerstcursus opgedane kennis van Spaanse tradities zat zaterdag nog vers in mijn geheugen. En dan met name de Spaanse Oud & Nieuw-traditie, uit te leggen als 12 klokslagen, 12 druiven, waarvoor ik vrijdag nog de generale repetitie onderging. Oudejaarsavond was ik klaar voor het echte werk. Na een feest met wat medestudenten van mijn taalschool, gingen we als een vuurpijl naar Plaza Nueva. Dit is het hoofdplein van Sevilla. Flesje cava in de linkerhand en een blikje met twaalf gepelde pitloze geluksdruiven in de rechterhand. Wat kan er nog misgaan?

In Spanje kan je nog zo goed voorbereid zijn, maar op de een of andere manier weten ze je hier altijd te verrassen. Aangekomen op het stampvolle plein, waren we net op tijd voor het luiden van de klok. Of beter gezegd: alleen wij waren er klaar voor. Er was veel geluid, maar een klok hebben we niet horen luiden. De dronken Spaanse klokkenluider wist schijnbaar niet waar de klepel hing. Consternatie op het plein; mogen we de druiven nu wel of niet eten? Nu maar hopen dat ik en al die andere aanwezigen geen ongelukkig jaar tegemoet gaan. Of word ik nu bijgelovig?

De klok stond inmiddels op bijna op 1 over 12 en iedereen keek elkaar zenuwachtig aan. En dan ga je improviseren. Dus zo begin je zelf maar een klokgeluid na te doen. In 12 seconden prop je alle druiven in je mond, maar dan wel 1 voor 1. Vooral het luidkeels nadoen van de 12e klokslag moet een komisch gezicht zijn geweest. Ik pleit dan ook voor een kleine aanpassing van deze Spaanse traditie. Geef alle klokkenluiders in Spanje nog een dagje vrij en laat het volk zelf klokkengeluid maken!

Na een kroegentocht met medestudenten, hier en daar wat op straat hangen en een korte nachtrust, werd ik gewekt door een aangenaam zonnetje dat door de kier van mijn gordijnen naar binnen scheen. Erg ongewoon voor mij op 1 januari, maar al voor het middaguur stond ik naast m’n bed, klaar voor Nieuwjaarsdag. Ook buiten werd ik aangenaam verrast. Een temperatuur van 18 graden op de eerste dag van het nieuwe jaar heb ik nog niet eerder meegemaakt. Dat betekent rustig bijkomen, café solo op het terras onder een palmboom en aan het eind van twee slopende dagen een bruine kop in plaats van een bleek gezicht, dat verraadt hoe ‘gezond’ je de afgelopen dagen hebt geleefd.

Op zo’n feestdag moet je ook in Spanje je tradities van je eigen land in ere houden. Zo genoot ik naast al die zonuren op Nieuwjaardag, tijdens de lunch ook nog even kort van een vers gedownloade Radetsky Mars van Strauss en uiteraard van het altijd sensationele skispringen in Garmisch-Partenkirchen. Ik ben alleen vergeten een nieuwjaarsduik in de rivier te maken. Misschien een idee voor de soepspecialisten van Unox om volgend jaar een tent op te slaan in Sevilla en Gazpacho uit te delen?

Wil je meer informatie over Spaans leren in Spanje? Klik hier of vraag een brochure aan.